بیانات نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرکرد در بین الصلاتین نماز ظهر روز عاشورا:

بسم الله الرحمن الرحیم

عزاداران حسینی که در این شرایط با عقلانیت تمام عزاداری کردید، عشق و ارادتتان را به ساحت مقدس حسینی نشان دادید، تسلیت و تعزیت محضرتان دارم. نماز ظهر عاشورا را با احترام تمام به ساحت مقدس حسینی و با احترام و با عزم راسخ برپا کردید تا به یاد نماز حضرت اباعبدلله در آن غربت باشید.

من نمی خواهم وقت شما عزیزان را بگیرم، صبح تا الان عزاداری کرده اید، خسته اید، فقط می خواهم یک درس از مکتب حضرت اباعبدلله را توجه بدهم، یک درس و بس، در همه انتخاب هایمان و در همه زندگی مان این درس حاکم باشد، همانگونه که نهضت حضرت اباعبدلله برای همیشه در تاریخ ماند، ما هم می مانیم، برای همیشه در عالم، چرا که عالم فنا دارد و بقا، فنای عالم از بین رفتنی است اما بقاء عالم ماندنی است، بقاء عالم آن قدر از عالم است که وجه الله است و هرچیزی که وجه الله بشود ماندنی است، در عالم این درس را از اباعبدلله بگیریم تا برای همیشه بمانیم.

درس چیست؟ خود اباعبدلله در تمام سیر انقلابی شان بیان کرده اند، در مدینه بیان کردند، در مسیر بیان کردند، در مکه بیان کردند، در مسیر بین مکه و کربلا در جاهای مختلف بیان کردند، این ها بماند، سه جا را من توجه بدهم، یک آغاز جنگ، دو پایان جنگ، سه میانه جنگ، به این سه مرحله دقت کنید.

آغاز جنگ صبح عاشورا، وقتی که لشکر ملعون و خبیث عمر سعد هجوم آوردند و جنگ را آغاز کردند و آمدند برای آنکه در خیال خام خودشان کار را تمام کنند و بقا را برای خودشان را رقم بزنند و فنا را برای اباعبدلله؛ حضرت اباعبدلله چه فرمودند، اولین کلام در آغاز جنگ، دست به سوی پروردگار« اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی‌ فِی‌ کُلِّ کَرْبٍ» آغاز جنگ خدا.

حضرت اباعبدلله همه چیز در اختیارش بود، اگر می خواست اجنه را به کار بگیرد و همه این ها را به یکباره نابود کند، نمی توانست؟ اگر می خواست زمین و زمان را به کار بگیرد و همه این ها را به یکباره نابود کند نمی توانست؟ اگر با یک نفرین می خواست همه این ها را به آتش و خاکستر تبدیل کند نمی توانست؟ زمین و زمان و عالم در اختیار حضرت اباعبدلله بود اما حضرت فرمود « اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی‌ فِی‌ کُلِّ کَرْبٍ» خدایا پشت و پناه من هیچ چیز نیست، ملائکه نه، اجنه نه، فقط و فقط تو.

ببینید مکتب اباعبدلله «اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی‌ فِی‌ کُلِّ کَرْبٍ، وَأَنْتَ رَجَآئِی‌ فِی‌ کُلِّ شِدَّه» من به همه حال امیدم فقط و فقط به توست «أَنْتَ لِی‌ فِی‌ کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی‌ ثِقَهٌ وَعُدَّهٌ» خدایا عِده و عُده من تویی، «کَمْ مِنْ هَمٍّ یَضْعُفُ فِیهِ الْفُؤَادُ، وَتَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَه، وَیَخْذُلُ فِیهِ الصَّدِیقُ، وَیَشْمُتُ فِیهِ الْعَدُوُّ» چقدر بلایا که دوستان ضعیف شدند، دشمنان شماتت کردند، انواع بلاها بر من نازل شد و من به تو روی آوردم «أَنْزَلْتُهُ بِکَ، وَشَکَوْتُهُ إلَیْکَ، رَغْبَه مِنِّی‌ إلَیْکَ عَمَّنْ سِوَاکَ» به هیچ کس دل نبستم جز خودت؛ امام راحل ما این بود، رهبر امروز ما این است، شهدای ما این بودند، حرکت انقلابی و حسینی ما این بود، این آغاز جنگ، بعد البته ادامه دارد «فَفَرَّجْتَهُ عَنِّی‌، وَکَشَفْتَهُ، وَکَفَیْتَهُ. فَأَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَهٍ، وَصَاحِبُ کُلِّ حَسَنَهٍ، وَمُنْتَهَی‌ کُلِّ رَغْبَهٍ» این دعای اول جنگ بود.

پایان چی؟ آن لحظات آخر، آخرین کلام حضرت اباعبدلله چیست؟ فرمودند « رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَ » این آخرین کلام اباعبدلله است. میانه کار چی؟ میانه کار عملا نماز، در آن اوج شدت جنگ، لشکر حمله کرده، حضرت می توانست نمازش را تنهایی بخواند، حضرت که چندین بار به خیام رفت و آمد داشتند، بعد از نماز هم چندین بار به خیمه ها رفتند، دو رکعت نماز شکسته را می توانستند در خیمه بخوانند اما در گرماگرم جنگ حضرت نماز خوف می خوانند که اصحابی در مقابلشان بایستند، به شهادت برسند، تا به من و شما بگویند حسینیان، خدا و نماز، بندگی خدا، معبود فقط خداست، نه مستکبرین، نه دنیاطلبان، نه آمریکا، نه طواغیت، نه دنیا، نه زر و زور و زیور، معبود فقط خداست.

نتیجه اش چه می شود؟ نتیجه این حرکت خدایی این می شود که پیامبر اکرم فرمودند قبل از قیام حضرت اباعبدلله فرمودند« إنّ لِقَتلِ الحُسینِ حَرارَهً فی‌ قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ اَبَداً» خدا یک ماندگاری به قیام حسین می بخشد، برای شهادت و کشته شدن حسین یک جوشش و حرارتی در دل ها ایجاد می شود که هرگز این حرارت و این جوشش سرد نمی شود، این ماندگار کردن مزدی است که خدا به حسین داده، هر کس برای خدا کار بکند مزدش همین است، هرکس خدایی زندگی کند، همه انتخاب هایش خدایی باشد، مزدش همین است، خدا کارش را مثل کار اباعبدلله ماندگار می کند، این درس ما از مکتب حسین باشد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

مراسم عزاداری سالروز شهادت حضرت امام محمد باقر(علیه السلام)، با حضور نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرکرد، جمعی از مسئولان و اقشار مختلف مردم با رعایت کامل دستورالعمل‌های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی برگزار شد.

به مناسبت پنجم مرداد سالروز اقامه نخستین نماز جمعه کشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی به امامت آیت الله طالقانی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه شهرکرد و جمعی از مسئولان استان با حضور در گلزار شهدای شهرکرد با آرمان‌های امام خمینی(رحمه الله علیه) و شهدای انقلاب اسلامی تجدید پیمان کردند. ۹۹/۵/۵

بیانات حجت الاسلام و المسلمین نکونام، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرکرد، در دومین ویژه برنامه «تا آسمان» سحرهای ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم و لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

مومنین، مومنات، جوانان عزیز، سحرخیزی شما، روزه داری شما، بندگی خوب و ان شاءالله مخلص شما در محضر پروردگار متعال قبول باشد.

خب در ماه مبارک رمضان قرار داریم، ماه مبارک رمضان مثل همه اشیاء عالم و مثل همه امور یک ظاهری دارد و یک باطنی دارد، پوسته ای دارد و مغزی دارد، پوسته ماه مبارک رمضان همین است که ما به ظاهر با آن مواجه هستیم، ماهی است می آید، ۲۹ روز، ۳۰ روز و وظائفی را ما در این ماه داریم، به انجام می رسانیم، سحر بلند می شویم، روزه داری را آغاز می کنیم و در طول روز مراقبیم از اَکل و شرب و امثال این ها خودداری می کنیم، این ها ظواهر ماه مبارک رمضان است اما ماه مبارک رمضان یک مغز و یک باطنی هم دارد که جا دارد به باطن ماه مبارک رمضان قدری بیشتر توجه کنیم.

باطن ماه رمضان چیست؟ مقام معظم و معزز رهبری یک سخنی راجع به حقیقت ماه مبارک رمضان دارند که حقیقت ماه رمضان را بهشت می دانند، یعنی ماه رمضان بهشتی است که در جهنم دنیا قرار گرفته تا به وسیله آن انسان بتواند تکامل داشته باشد و تقرب به سوی پروردگار متعال پیدا کند، خب جهنم دنیا مشخص است، چرا دنیا جهنم است؟ چون دنیا سراسر بلاست، دنیا از دنائت است، سراسرش پستی و پلیدی است، درست است قرب در دنیا حاصل می شود و به وسیله دنیا انسان می تواند تقرب به سوی پروردگار متعال حاصل کند اما این جهاد می خواهد که خب معمولا مومنین این جهاد را دنبال می کنند اما آنچه که در دنیا و غالب در امور دنیا هست معمولا پستی هاست، پلیدی هاست، امور فانی است، امور زودگذر است، از بین رفتنی است، خب این ها جهنمی هستند و جهنم ساز هم هستند، هر مقدار انسان بیشتر به دنیا نزدیک بشود، بیشتر خودش را جهنمی کرده است، هر مقدار به دنیا بیشتر دل ببند، خود را بیشتر جهنمی کرده است، هر مقدار تعلّقات دنیوی خودش را بیشتر کند، خودش را بیشتر جهنمی کرده؛ پس ببینید دنیا جهنم آفرین است، در این دنیا و جهنم دنیا خداوند تبارک و تعالی یک بهشت قرار داده به نام ماه مبارک رمضان.

وقتی به قرآن و روایات هم نگاه می کنیم همین حقیقت را در قرآن می بینیم که حقیقت ماه مبارک رمضان بهشت است، در سوره مبارکه بقره آیه ۱۸۵ که ماه رمضان معرفی می شود خداوند تبارک و تعالی می فرماید:« شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ » شهر رمضان، ماه رمضان چه ماهی است؟ ماه نزول قرآن است، ببینید این بهشت است، همه قرآن بهشت است، همه قرآن سراسر نور است، نازل شده از عالم ملکوت برای بشر است، سراسر قرآن نورانیت محض است، بهشت است و بهشتی آفرین، این بهشت در بهشت ماه مبارک رمضان نازل شده است، « شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» بهشت در بهشت، چقدر زیباست، بهشت قرآن در بهشت ماه مبارک رمضان.

« هُدًى لِلنَّاسِ » این قرآن و این ماه مبارک رمضان ظرفیت هدایت بشر را دارد، هدایت بشر به سمت بهشت، به سمت کمالات انسانی و به سمت مقصد متعالی یعنی خدای تبارک و تعالی، خب ببینید هدایت، « هُدًى لِلنَّاسِ »، این بهشت است، باز بهشت در بهشت، این حقیقت ماه مبارک رمضان است که خداوند متعال در این آیه شریفه دارد به ما نشان می دهد « وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى» این ماه مبارک رمضان که بهشت است و بهشتی که در این ماه نازل شده است یعنی قرآن « وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى» سراسر بَیّنه است، سراسر دلایل روشن است، ماه رمضان انسان خیلی راحت تر می تواند راه را پیدا کند، در محضر قرآن بنشیند، تلاوت قرآن بیشتر دارد، تأمّل و تعمّق در قرآن بیشتر دارد، حقایق بیشتر برایش روشن می شود، به آیات پروردگار، آیات آفاقی، آیات اَنفُسی بیشتر توجه می کند، به انبیا الهی و نبوت بیشتر دل می بندد، به معاد بیشتر باور پیدا می کند، این ها همه بَیّنه هستند «وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى» راه های هدایت به سوی بشر در ماه مبارک رمضان هستند.

ببینید خداوند دارد ماه رمضان را با این اوصاف بهشتی معرفی می کند، بهشت در بهشت، قرآن بهشتی در ماه رمضان بهشتی، همراه با هدایت بهشتی، همراه با بیّنات و دلایل روشن بهشتی و بهشت آفرین.

« وَالْفُرْقَان» ماه مبارک رمضان بهشت دیگری در آن است، آن چیست؟ آن تبیین درست حق و باطل است، فرق گذاری بین حق و باطل، مشخص کردن مرز حق و باطل در ماه مبارک رمضان صورت گرفته است، قرآن ظرف تبیین حق و باطل است، یکی از اسامی قرآن فرقان است، فرقان یعنی همین که به زیبایی قرآن حق را مشخص کرده، باطل را مشخص کرده، مرز بین حق و باطل را مشخص کرده، حق را در یک مسیر قرار داده، باطل را در یک مسیر دیگری قرار داده و مومنین را به حق دعوت کرده است، مومنین را از باطل پرهیز داده است، «فرقان» فرق بین حق و باطل و تبیین آن هاست، این هم در ماه مبارک رمضان صورت گرفته است، بهشت در بهشت.

« فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْه» روزه داری؛ روزه داری از خصوصیات این ماه بهشتی است، خود روزه در آن بهشت است، چرا بهشت است؟ برای اینکه روزه دار همه وجودش دست خداست، در روزه داری یکی از چیزهایی که گفته می شود راجع به روزه این است که خداوند متعال می فرماید « الصَّوْمُ لِی» روزه مال من است و من به روزه دارم پاداش می دهم، چرا؟ چون کسی که نماز می خواند مشخص است که دارد نماز می خواند، کسی که انفاق می کند مشخص است دارد انفاق می کند، کسی که جهاد می کند مشخص است که دارد جهاد می کند اما کسی که روزه دار است چگونه بفهمیم که این روزه دار است؟ نشانه ای ندارد، مگر اینکه خودش بگوید من روزه هستم، مگر اینکه خودش به گونه ای اظهار بکند و نشان بدهد من روزه هستم، اما از ظاهر که مشخص نمی شود لذا خداوند می فرماید « الصَّوْمُ لِی »، روزه از عباداتی است که فقط من می دانم، هیچ کس دیگر نمی داند، خدایی که از دل خبر دارد، خدایی که از نیت خبر دارد، خدایی که از همه امور ما باخبر است، او می داند زبان ما روزه است، او می داند ما روزه دار هستیم لذا می فرماید « الصَّوْمُ لِی » لذا پاداش می دهم و جزای این روزه دار را عطا می کنم. این باز هم بهشت در بهشت است که خدای تبارک و تعالی برای این ماه نورانی مشخص کرده است.

پس ماه رمضان مثل همه امور یک پوسته ای دارد و یک مغزی دارد، پوسته اش همین ظواهر روزه داری است اما مغز او بهشت است، ماه رمضان را بهشت بدانیم، یک قطعه ای که در این جهنم دنیا قرار گرفته است، قدر [ماه مبارک رمضان را] بدانیم و سعی بکنیم ان شاءالله بهشتی بشویم و راه بهشت را به زیبایی طی کنیم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته