بیانات نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه شهرکرد در بین الصلاتین نماز ظهر روز عاشورا:
بسم الله الرحمن الرحیم
عزاداران حسینی که در این شرایط با عقلانیت تمام عزاداری کردید، عشق و ارادتتان را به ساحت مقدس حسینی نشان دادید، تسلیت و تعزیت محضرتان دارم. نماز ظهر عاشورا را با احترام تمام به ساحت مقدس حسینی و با احترام و با عزم راسخ برپا کردید تا به یاد نماز حضرت اباعبدلله در آن غربت باشید.
من نمی خواهم وقت شما عزیزان را بگیرم، صبح تا الان عزاداری کرده اید، خسته اید، فقط می خواهم یک درس از مکتب حضرت اباعبدلله را توجه بدهم، یک درس و بس، در همه انتخاب هایمان و در همه زندگی مان این درس حاکم باشد، همانگونه که نهضت حضرت اباعبدلله برای همیشه در تاریخ ماند، ما هم می مانیم، برای همیشه در عالم، چرا که عالم فنا دارد و بقا، فنای عالم از بین رفتنی است اما بقاء عالم ماندنی است، بقاء عالم آن قدر از عالم است که وجه الله است و هرچیزی که وجه الله بشود ماندنی است، در عالم این درس را از اباعبدلله بگیریم تا برای همیشه بمانیم.
درس چیست؟ خود اباعبدلله در تمام سیر انقلابی شان بیان کرده اند، در مدینه بیان کردند، در مسیر بیان کردند، در مکه بیان کردند، در مسیر بین مکه و کربلا در جاهای مختلف بیان کردند، این ها بماند، سه جا را من توجه بدهم، یک آغاز جنگ، دو پایان جنگ، سه میانه جنگ، به این سه مرحله دقت کنید.
آغاز جنگ صبح عاشورا، وقتی که لشکر ملعون و خبیث عمر سعد هجوم آوردند و جنگ را آغاز کردند و آمدند برای آنکه در خیال خام خودشان کار را تمام کنند و بقا را برای خودشان را رقم بزنند و فنا را برای اباعبدلله؛ حضرت اباعبدلله چه فرمودند، اولین کلام در آغاز جنگ، دست به سوی پروردگار« اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ» آغاز جنگ خدا.
حضرت اباعبدلله همه چیز در اختیارش بود، اگر می خواست اجنه را به کار بگیرد و همه این ها را به یکباره نابود کند، نمی توانست؟ اگر می خواست زمین و زمان را به کار بگیرد و همه این ها را به یکباره نابود کند نمی توانست؟ اگر با یک نفرین می خواست همه این ها را به آتش و خاکستر تبدیل کند نمی توانست؟ زمین و زمان و عالم در اختیار حضرت اباعبدلله بود اما حضرت فرمود « اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ» خدایا پشت و پناه من هیچ چیز نیست، ملائکه نه، اجنه نه، فقط و فقط تو.
ببینید مکتب اباعبدلله «اللَهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ، وَأَنْتَ رَجَآئِی فِی کُلِّ شِدَّه» من به همه حال امیدم فقط و فقط به توست «أَنْتَ لِی فِی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی ثِقَهٌ وَعُدَّهٌ» خدایا عِده و عُده من تویی، «کَمْ مِنْ هَمٍّ یَضْعُفُ فِیهِ الْفُؤَادُ، وَتَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَه، وَیَخْذُلُ فِیهِ الصَّدِیقُ، وَیَشْمُتُ فِیهِ الْعَدُوُّ» چقدر بلایا که دوستان ضعیف شدند، دشمنان شماتت کردند، انواع بلاها بر من نازل شد و من به تو روی آوردم «أَنْزَلْتُهُ بِکَ، وَشَکَوْتُهُ إلَیْکَ، رَغْبَه مِنِّی إلَیْکَ عَمَّنْ سِوَاکَ» به هیچ کس دل نبستم جز خودت؛ امام راحل ما این بود، رهبر امروز ما این است، شهدای ما این بودند، حرکت انقلابی و حسینی ما این بود، این آغاز جنگ، بعد البته ادامه دارد «فَفَرَّجْتَهُ عَنِّی، وَکَشَفْتَهُ، وَکَفَیْتَهُ. فَأَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَهٍ، وَصَاحِبُ کُلِّ حَسَنَهٍ، وَمُنْتَهَی کُلِّ رَغْبَهٍ» این دعای اول جنگ بود.
پایان چی؟ آن لحظات آخر، آخرین کلام حضرت اباعبدلله چیست؟ فرمودند « رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَ » این آخرین کلام اباعبدلله است. میانه کار چی؟ میانه کار عملا نماز، در آن اوج شدت جنگ، لشکر حمله کرده، حضرت می توانست نمازش را تنهایی بخواند، حضرت که چندین بار به خیام رفت و آمد داشتند، بعد از نماز هم چندین بار به خیمه ها رفتند، دو رکعت نماز شکسته را می توانستند در خیمه بخوانند اما در گرماگرم جنگ حضرت نماز خوف می خوانند که اصحابی در مقابلشان بایستند، به شهادت برسند، تا به من و شما بگویند حسینیان، خدا و نماز، بندگی خدا، معبود فقط خداست، نه مستکبرین، نه دنیاطلبان، نه آمریکا، نه طواغیت، نه دنیا، نه زر و زور و زیور، معبود فقط خداست.
نتیجه اش چه می شود؟ نتیجه این حرکت خدایی این می شود که پیامبر اکرم فرمودند قبل از قیام حضرت اباعبدلله فرمودند« إنّ لِقَتلِ الحُسینِ حَرارَهً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ اَبَداً» خدا یک ماندگاری به قیام حسین می بخشد، برای شهادت و کشته شدن حسین یک جوشش و حرارتی در دل ها ایجاد می شود که هرگز این حرارت و این جوشش سرد نمی شود، این ماندگار کردن مزدی است که خدا به حسین داده، هر کس برای خدا کار بکند مزدش همین است، هرکس خدایی زندگی کند، همه انتخاب هایش خدایی باشد، مزدش همین است، خدا کارش را مثل کار اباعبدلله ماندگار می کند، این درس ما از مکتب حسین باشد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته